Әslində mən ağladan filmləri/kitabları, izləyərkən/oxuyarkən gözlərim elədə çox dolmaz. Bu baxımdan Aynı Yıldızın Altında məni ən çox təəccübləndirən kitablardan biri oldu. Kitabı oxuduğum zaman boyunca gözlərim dolu doluydu. Bəzi anlarda isə üzümdə böyük bir gülümsəmə vardı. Kitabdakı qəhrəmanlar nələr hiss etdisə mən də hiss etdim. Məhz buna görə John Green'in duyğuları oxucuya yansıtma bacarığını ayaqda alqışlayıram.
Kitabın qəhrəmanlarını qurğusundan daha çox sevdim, hamısı o qədər... özləri kimiydi ki. Fəqət özəlliklə Gus'un düşüncələri və dünyaya baxışı məni ovsunladı. Söylədiyi hər kəlimə, hər cümlə içimə işlədi. Kitabı bitirib, kənara qoyduqdan sonra dünyadakı hər şeyə çox fərqli baxdım. Etdiklərimi, düşüncələrimi sorğulamağa başladım. Kitabın təsirindən isə asan çıxa bilmədim.
Son olaraq bu kitab haqqında daha nə qədər gözəl şey söyləyə biləcəyimi bilmirəm amma məncə kompyuteri, telefonu kənara atıb bu kitabı oxumağa qaçmamın görüntüsünü buraya əlavə edə bilsəydim gözəl olardı. ;)
Әgər kitabı oxumusunuzsa ya da oxumağı düşünürsünüzsə və ya kitab sizə ümümuiyyətlə maraqlı gəlmirsə... fikirləriniz mənim üçün maraqlı olardı... :)