İsa Şahmarlı: 'Tanrı hər kəsi yaratdığı kimi sevir..'

Salam.. ''tarlanqizi''  blogumu açarkən ki, düsturum...gözəl, keyifli paylaşımlar etməkdi.. Ancaq təəssüf ki, həyat hər zaman görmək istədiyimiz kimi tozpembe deyil.. Bugün bunu birdə anladım.. 

İnternətdə bir mövzu ilə maraqlananda qarşıma təsadüfən İsa Şahmarlının intiharı ilə bağlı bir video çıxdı.. Әvvəlcə izləyib izləməklə bağlı tərəddüt yaşasamda sonunda izlədim. Video və videoya yazılan təhqir dolu şərhlər məni təsəvvür edə bilməyəcəyiniz qədər çox üzdü. Çox üzülürəm ki,  bir çox insan tərəfindən hələ də homoseksuallara qarşı bir basqı olmaqla yanaşı, bu insanların psixoloji və əqli cəhətdən xəstə olduqları düşünülür. Ayrıca, bir çox insana görə homoseksual olmanın tək səbəbi yaşadıqları mühit və medya da göstərilən pis örnək ola biləcək davranışların təlqin edilməsidir. Bu səbəblə bir çox homoseksual yaşamı boyunca kimliyini gizli tutmağa və homoseksuallıqla bağlı düşüncə və duyğularını əngəlləməyə çalışır. Cinsəl yönəlimlərini rədd edərək özlərini heteroseksual münasibətlər qurmağa və ya qarşı cinsə maraq duymağa zorlayırlar. Amma bunun əksinə elm adamları homoseksual olmanın heteroseksual olmaq qədər normal və heteroseksuallıq kimi doğuşdan insanlarda var olan bir durum olduğunu açıqlayıb, yəni bu onların seçimi deyildir.. 

       Azərbaycanda homoseksual deyildiyində çox insanın ağlına travestiler, naz-qəmzə ilə gəzən və qadın kimi geyinib danışan mini yubkalı gənc oğlanlar gəlir. Qadın kimi davranan kişilərə qarşı böyük bir nifrət var insanların qəlbində. Buna görə qarşı cinsə aid davranışlar göstərmək homoseksual olmaqla eyni anlamda düşünülür. Amma iki fərqli durumu ayırmaq olduqca önəmlidi,r çünki travesti, biolojik cinsiylə bağlı bir problemi olmayan amma qarşı cinsin geyimlərini geyinmeyi sevən insandır. Geylər isə öz cinsindən olan birinə sevgi münasibətləri bəsləyən insanadır. Kişilərin dominant olduğu toplumumuz da, kişi homoseksuallar birbaşa cəmiyyətdən uzaqlaşdırılmağa və təhqirlərə məruz qalarkən, qadın homoseksuallar sadəcə seks obyekti olaraq görülür...

Mr Robot sezonunu bağlı elan edirəm..

Mr Robot sezonunu bağlı elan edirəm..  Bu münasibetle film haqqındakı fikirlerimi bölüşmesem olmaz..) 

Yeni nəsil "hack" serialı olan Mr. Robotun, an etibarilə Imdb'dəkı balı 9,0-dır... Rəsmi olaraq 24 İyun 2015 tarixində başlayan serialımız 26 Avqust 2015 tarixində 10 cu bölümü də yayımlanandan sonra ilk mövsümünü bağlamışdır. Yəni əgər hələ də izləməmisinizsə, Mr. Robot'un hack dünyasına girmək üçün gecikmiş sayılmazsınız. (Usa Network kanalında yayımlanan serialın,  2 ci mövsümünün çəkilişləri üçün başlandığını da qeyd etməsəm olmaz.)

Mr. Robot, Sam Esmail tərəfindən yazılmış bir psixoloji gərginlik-dram serialıdır. Serial olduqca sürətli bir şəkildə ən çox izlənilən seriallar arasına adını yazdırmışdır. Bunda isə müasir cəmiyyəti tənqid etməsi və informasiya dünyası ilə əlaqədar olmasının payı böyükdür. Eyni zamanda serial bizə New Yorkun o biri üzünü də göstərərək digər seriallardan ayrılıb özünə qəlbimizdə ayrı bir yer qazandırır.

Serialda Elliot adlı əsas qəhrəmanımız hacker və siber təhlükəsizlik mühəndisidir. Lakin Elliot eyni zamanda bir kompüter piratıdır və fsociety adlı qrupla birlikdə dünyanı xilas etmək kimi planları vardır. Digər çəkici tərəfi isə sistemi tənqid etməsidir..

Belə təhlükəli sularda üzən bir serialın ictimai mediada tənqidlər alması da qaçınılmazdır əlbəttə ki... Çox sevənləri olduğu kimi, tənqid edənləri (amma bu tənqidləri əsla tam haqsız saymıram) də mövcuddur. Bunların ən başında; "Madam ki, sistemi tənqid edir, sistem necə və niyə bu seriala təsdiq verə bilir, yoxsa bilə-bilə bu cür edərək, əslində serialla içimizdəki fəal ruhun qazını alıb, yuxumuza qaldığımız yerdən davam etməyimizi təmin edib, sağ göstərərkən, sol mu vururlar? "şəklindəki baxış bucağı yer alır. Bunları da artıq serialı izləyib özünüz qərar verərsiniz.. Və serialı sevsəniz, serialın atmosferini serialın xaricində də yaşamaq üçün özünə uyğun bir quruluşda yaradılmış olan saytına( www.whoismrrobot.com ) girib hack dünyasındakı səyahətinizə başlaya bilərsiniz. 

Lev Tolstoy - Anna Karenina

Açıqcası özümdə bir dünya klasikkini tənqid edəcək səlahiyyəti görmürəm. Amma Lev Tolstoyun "Anna Karenina" kitabı haqqındakı fikirlərimi paylaşmaq istədim. Kitaba başlamazdan əvvəl qalınlığı olduqca gözümü qorxutmuşdu lakin öz istəyimlə tam versiyasını oxumağı seçmişdim. Karenina oxuduğum əvvəlki klassik bestseller'lər kimi deyildi oxuduqlarımdan çox fərqli idi. Kitab mənim çox vaxtımı aldı, uzun zaman ərzində bitirdim.. Bunu sevsəm digər klassiklərdən də ard-arda oxuyaram deyə düşünürdüm lakin bu sıralar elə bir şey etməyi düşünmürəm bu mənə kifayət etdi. Kitabı oxuyarkən "Bu necə xəyal gücüdür? Bir insan bunu yazarkən ömrü bitər. " deyə düşündüm. 

855 səhifə boyunca, heç bezmədim desəm yalan olar... Düzdü tez sürətli oxuyub keçdiyim yerlər də oldu, günlərlə üstündə qaldığım yerlərdə.. Amma ümumiyyətlə haqqını verərək oxumağa çalışdım.Kitabın qəhrəmanları unudulmaz idi. Heç bir kitabda bu qədər möhkəm qəhrəmanlar oxumamışdım. Kitab bitdikdən sonra filmini axtardım, digər blogger'ların şərhlərinə baxdım. Tolstoyu araşdırdım. Və Tolstoyun Levin adlı qəhrəmanını özünə bənzətdiyinin fərqinə vardım. Ad bənzərlikləri belə var. Kitabda çox qəhrəman vardı istər istəməz qarışdırdıqlarım oldu. Adları da çox fərqli olduğu üçün bir az çətinlik çəkdim. Amma müasir tərcümə məni çox sevindirdi və çox bəyəndim. Sevdiyim bir roman deyildi. Böyük ehtimalla mənim tərzim olmadığından... Amma Annanın duyğularının canlılığı, xüsusilə oğlu ilə yaşadığı qarşılaşma səhnəsi və Wronsky'nin eşqindən şübhə edərkən çəkdiyi ağrının anlatılışı məni çox təsirləndirdi. Kitab o qədər ağıllıca yazılmış, üstündə o qədər düşünülmüşdü ki, hadisələrin bir-birinə bağlanma şəklinə çox təəccübləndim.. Sevə bilməsəm də bəyəndiyim bir roman idi, hətta bəzi səhnələrdə ağzım beş qarış açıq qaldı amma kitab o qədər yavaş irəlilədi ki, bir sonrakı səhifəni oxumaq üçün səbrsizlənmirdim..

Jojo Moyes - Senden Önce Ben

Kitabın qapağındakı "Eşq vardır, ona inanmaqdan vaz keçmə" yazısını ilk oxuduğum zaman, çox fərqli hekayə ilə qarşılacağımı təxmin etmişdim, ancaq bir yazarın insanın belə gözəl bir hekayəylə içini isidə biləcəyini, kitab bitdikdən sonra qapaqdakı o yazıya yenidən baxma ehtiyacı duyacağını təxmin etmirdim .

Əlbəttə bunu indi, hələ içindən xilas ola bilmədiyim bir duyğu qarmaşasıyla yazıram. Kitabın az qala son yüz səhifəsindəki bütün cümlələri, içimdə bir yerdə, bir şeylərin düzəlməz şəkildə yandığını hissədə hissədə oxuduğumda və özümü kitabın hər iki qəhrəmanının yerinə qoyduğumda da, yəqin ki, onların yerində mən də olsaydım mənim edəcəyimin də çox fərqli olmadığının fərqindəydim.

Bəlkə də bu həqiqət mənə bu qədər təsir etdi, bilmirəm...

İnsan heç yaşamadığı bir hadisəni necə hər cümlədə özündən bir şeylər varmış kimi oxuya bilər?.. onu da bilmirəm... Yəqin əsl nöqtə bu deyildi, yəqin mən oxuyarkən yaşadığımı hiss etmişdim. Və ilk dəfə bu kitabda oldu bu.

Belə ki, o son bir neçə səhifəni oxuyarkən, gecənin bir yarısı hıçqırdığımı heç kimsə eşitməsin deyə əlimi ağzımın üstünə bağlamaq məcburiyyətində qalmışdım...

İnsan yaşamadığı şeylərə asan asan inana bilmir. Mənim bir çox dəfə oxuduğum və yaxud başqalarından eşitdiyim ancaq 'o necə olur' deyə həqiqətini sorğuladığım bir vəziyyət var idi: kitabı oxuyarkən boğazda yumruq hiss etmək... Necə olduğunu, ilk dəfə bu kitabda hiss etdim. Cümlələri kəsik kəsik oxumağıma səbəb olan o şey, həqiqətən də olurmuş...

Hər nəysə ... Nəticə etibarilə, başda kədər və xoşbəxtlik olmaqla, mənə bir çox şey hiss etdirən, bu roman sadə bir eşq hekayəsindən daha çox bir romandı...

Mən bu kitabın hər kəsə bir şeylər qata biləcəyini düşünürəm ..

I can't Keep Calm because It's My Birthday Today!...

Sabahdan bəri Teomanın bu mahnısı dilimdədir, əslində sözləri də heç mənə uymur ama nədənsə bütün gün sözlərini təkrarlayıram. 

Bugün benim doğum günüm

Hem sarhoşum hem yastayım 

Bir bar taburesi üstünde 

Babamın öldüğü yaştayım 

Bugün benim doğum günüm 

Kelimeler büyüyor ağzımda 

Bildiğim tüm hayatlar 

Paramparça, paramparça

Üstəlik mən bu mahnını heç SEVMİRӘM:)) Yəqin ki, Doğum günü həssasiyyəti ilə bağlı bir şeydir.. :))

Hər yaşın ayrı bir gözəlliyi var deyərlərdi də inanmazdım. Hər keçən il elə qəribə şeylərlə bütünləşir ki insan.. Deyəsən məndə içimdəki uşağı qoruyaraq böyüdüm bir az :)

Həyat sürətlə keçir.. Bacardıqca dəyərini bilirəm.. 

İndi gözlərimi bağlayıram və 2'li rəqəmlərlə gözəl bir ilə addım atıram..

 Hər zaman yanımda olan və yaxud yanımda olmasın varlığını hiss etdirən; bütün dostlarıma, əzizlərimə çox təşəkkür edirəm.

Bugünün ən gözəl, ən mənalı hədiyyəsidir: XATIRLANMAQ… 

 Xatırlanmaq, xatırlandığını bilmək çok gözəldir…  İnsan belə zamanlarda hər nə qədər bir şeylər gözləməsə də iki cümlə eşitməyi və ya iki cümlə yazılmasını gözləyir istər-istəməz.

Peekay - PK

Bu gün yenə bir film təklifi ilə qaça-qaça gəldim :)) Bəyəndiyim bir şey olduqda yerimdə dayana bilmirəm dərhal gəlib sizinlə də paylaşmaq istəyirəm. Çox pis alışmışam bu vəziyyətə amma heç şikayətçi də deyiləm açıqcası :) Birdə şərhlərinizlə mənə yoldaşlıq etsəniz çox sevinərəm.. Nəysə mövzuya qayıdaq...

Oldum olalı Hind filmlərini sevməmişəm.. Amma mənim üçün Aamir Khan aktyorluğu deyə bir faktor olduqda imtina etmək mümkün olmur !!! Aamir Khan hər filmdə rolunun haqqını verir və özünə xas bir aktyorluqla insanı özünə heyran buraxır. Ayrıca filmlərində verdiyi mütləq bir sosial mesajı vardır ki ən çox xoşuma gələn şeylərdən biridə budur. PK'da da bu qayda dəyişməyib. 3 idiots'un rejissoru Rajkumar Hirani'nin çəkdiyi filmdə bu səfər bir az daha tənqidə açıq bir mövzu seçilib: "Din"... Xüsusilə Hindistan kimi minlərlə dini içində saxlayan bir ölkədə qəbul edilməsi asan olmayan şeylərdən biri olsa gərək dinlər haqqında bir film çəkmək.. Film haqqında çox məlumat verməmək şərti ilə mövzusuna da toxunmaq istəyirəm: Çoooox uzaqlardan dünyanı ziyarətə gələn bir yoldaş, geriyə dönüş yolu olan açarını bir hadisə nəticəsində itirir. Dünyanın sakinləri olan insanlarla ünsiyyət qurmağa çalışdığı hər səfərində anlayır ki, insanların bütün istəkləri reallaşdıran varlıq vardır. Ondan bir şeylər istəsən, istədiyini sənə mütləq verir. Daha sonra bu varlığın Allah olduğunu öyrənir və istəyini reallaşdırması üçün Allahı axtarmağa başlayır. Ancaq bilmədiyi bir şey var: Minlərlə Tanrıya sahib Hindistanda heç bir şey ümid etdiyi kimi asan olmayacaq...

Filmin ilk 10 dəqiqəsindən artıq filmin mükəmməl olacağına əmin idim! Çünki, film başlanğıcdan etibarən insanı elə qucaqlayır ki... İzlədiyiniz zaman anlayacaqsınız nə demək istədiyimi.  :)

Filmin adı filmin qəhrəmanına verilən ləqəbdən gəlir. Peekay'ın mənasını hind dilindən tərcümədə tam olaraq tapa bilməsəm də, təxminən bizim dilimizdə "sərxoş" mənasını verir.. Peekay Hindistan da çox içki içən insanlara verilən bir ləqəbdir ona görə mən qısaca Sərxoş dedim.

Bunlarda filmdə ən çox diqqətimi çəkən sətirlər.. :)

Her zaman "Tek Tanrı Vardır" diyorsunuz.
Bense hayır diyorum; "İki Tanrı" var.
Birisi "Bizi Yaratan Tanrı" ; diğeri ise "Sizin Yarattığınız Tanrı"

~~~

Hangi Tanrı'ya inanacağız?
Biri bizi yaratan biri de sizlerin yarattığı.
Ama sizin yarattığınız tıpkı sizin gibi.
Küçük, yalancı, hastalıklı, boş vaatler veren,
zenginlere öncelik tanıyan, fakirleri sırada bekleten
Bizi yaratan Tanrı'ya inanın ona güvenin.
Kendi yarattığınız sahte Tanrı'ları ise yok edin.

Waris Dirie - Səhra çiçəyi

Üç yaşında balaca bir qız uşağıykən bir sabah ananız sizi tez-tələsik yuxadan oyandırıb, evdən çox uzaqda kimsənin olmadığı bir əraziyə aparır. Qəddar simalı yaşlı bir qadınla görüşür, qadın pis boxçasından paslı bir jilet ya da qırıq şüşə parçası çıxarır. Ananız ayaqlarınızdan tutur və sünnətçi qadın klitorisinizi kəsib, sadəcə idrarınızı edə biləcəyiniz şəkildə bir kibrit ucu qədər açıqlıq buraxaraq vaginanızı boydan boya həsir bir iplə tikir. Şanslısınızsa, həyatda qalırsınız. Әgər deyilsinizsə, qan itkisindən və ya infeksiya nəticəsində ölürsünüz.

Afrika’da qadın olmaq üçün bir əvəz ödəməyiniz lazımdır. Heç bir şeyden xəbərinizin olmadığı və savannalarda heyvanlarla oynayaraq keçirdiyiniz xoşbəxt uşaqlığınızın ortasında sizi heç istəməyəcəyiniz bir acıya və həyatınızın sonuna qədər daşıyacağınız bir yaraya məhkum edirlər. Qadın(!) olmaq üçün qadınlığınız əlinizdən alırlar.

Afrika’da və bəzi Müsəlman ölkələrində hər il 3 ilə 12 yaş arasında milyonlarca körpə qız uşağı bu vəhşətə məruz qalır. Adətən müsəlman Afrika ölkələrində rast gəlinən bu adət, qızlıqdan qadınlığa keçmənin və həqiqi bir qadın olmanın dəyişməz şərtidir. Onlar üçün sünnətli qadın bəkarətin simvoludur. Kişilər, toydan sonrakı ilk gecədə yoldaşı ilə cinsi elaqəyə girmək üçün əlindəki bir bıçaqla həmin tikişləri kəsir və genişlədir.

Sünnətli qadınlar, həyatları boyunca regl dönəmlərində və cinsi əlaqə sırasında çox dəhşətli ağrılar çəkir. Sünnətsiz qadınlar isə qəbilələrinə və soyadlarına xəyanət etmiş sayılırlar, dolayısıyla ailə tərəfindən rədd edilirlər. Onlar fahişə statusunda qəbul edildikləri üçün əsla evlənəbilmirlər və hər cür sosial qrupdan kənarda qalırlar. Bu vəziyyətə düşməkdən və ‘kirli’ adlandırılmaqdansa yüz illərdir analar, öz əlləriylə körpə qızlarının çığırtılarını duymazdan gələrək onları sünnət etdirirlər. Namuslu bir qadın olabilmələri üçün..

Yaxşı bəs qadınların sünnət edilməsinin bu səbəblərinin yanında sosial səbəbləri də var mı? Təbii ki var.. Sünnətli qadınlar, klitorisləri olmadığı üçün heç bir zaman həzz duya bilmir. Bu da qadını cinsi baxımdan bir heç edir və sadəcə uşaq dünyaya gətirən bir maşına çevirir. Yüz illərdir var olan bu adətin İslam’la heç bir əlaqəsinin olmadığını söyləyən din adamlarına rəğmən, hər il 8 min qız uşağı sünnət edilir.

Daha əvvəl universitetdə Biologiya müəllimimizdən qadınlara sünnət edildiyini eşitmişdim amma sadəcə qadınların cinsi həzz duymasının qarşısını almaq üçün sadəcə klitorislərinin kəsildiyini sanırdım. Bunun necə bir vəhşət olduğunu olduğunu bu kitabdan öyrəndim. İnternetdə də bir az bu mövzuda araşdırma etdim və gördüyüm gerçəklərə inana bilmədim... 

Waris Dirie, o qızlardan sadəcə biridir. Somalili Waris, 3 yaşında sünnət edilməyinə rəğmən həyatda qalmağı bacaran şanslı qızlardandır. Amma kiçik bacısı onun qədər şanslı deyildi. 12 yaşında atası tərəfindən 3 dəvə qarşılığında 65 yaşında bir adamla evləndirilmək istənilincə anasının yardımıyla evdən qaçır. Günlərcə yol gedir, səhranı keçir və Somali’nin paytaxtı Mogadişu’ya çatır. Mogadişu’dakı qohumları sayəsində Somali Konsulluğunda xidmətçi olaraq çalışmaq üçün İngiltərəyə gedir. Orada çox məhşur bir fotoqraf tərəfindən kəşf edilən Waris Dirie, uğurlu bir top model olmağı bacarır. Amma bu onu xoşbəxt edə bilmir. Waris, artıq ‘Afrika səhrasından Paris podyumlarına’ başlıqlı reportajlar vermək istəmir. Danışmaq istəyir, qadın sünnətindən bəhs etmək, bütün dünyaya bağırmaq və bununla savaşmaq istəyir. Bir gün bir jurnala verdiyi bir reportajda başına gələnləri nəql edir. Çox böyük yanğı oyandıran reportaj sayəsində hər kəsin Waris’in və milyonlarca Afrikalı qadının məruz qaldığı bu vəhşətdən xəbəri olur. Daha sonra Waris, 1997- ci ildə BMT tərəfindən Qadın Sünnəti Özəl Elçisi olaraq seçilir. 2002-ci ildə isə Desert Flower Foundation’ı qurur. Waris Dirie’nin eyni zamanda öz yaşam hekayəsini anlatdığı 3 kitabı və bir də Çöl Çiçeği adlı kitabından ilhamlanaraq bəyaz pərdəyə daşınan, eyni adlı bir filmi var.

Әvvəlcə kitabını oxuyun, sonra da filmini izləyin...Hətta kitabı verin yoldaşınız, dostunuz, rəfiqəniz də oxusun...

Napoleon Hill - DÜŞÜN VƏ VARLAN

Nəhayət ki, "Düşün və Varlan" kitabını oxuyaraq biznes və uğur kitablarına başladım.. Bu kitablardan sonra varlı olsam söz verirəm nəticəni bura yazacam... :) Napoleon Hill, Düşün və Varlan'ı 1937-ci ildə Henry Ford, Thomas Edison kimi bir çox tanınmış insanın uğur hekayələrini 25 il tədqiq etdikdən sonra yazmışdır. Dünyanın ən çox satılan kitablarından olan Düşün və Varlan kitabında 13 addımlıq  formul ilə uğura gedən yoldan bəhs olunur.

Amerikalı yazar Napoleon Hill təxminən bir əsr öncə yazdığı kitabla bu mövzulu fərdi inkişaf kitabları arasında bir ilkə imza atmışdır. Bu kitabdan sonra yazılan fərdi inkişaf kitabları isə mövzu baxımından bu kitabdan ilham almışdır. Think and Grow Rich yəni Düşün və Varlan isimli əsərində günümüzdə də keçərli olan uğursuzluğun səbəblərini tək tək sıralamışdır..

Yazara görə əsas məsələ bunları sıralamaqda deyil təbii ki, əsas olan qüsurları ilk olaraq beynimizdə, şüur altımızda həll etməkdir... Uğurun səbəblərindən öncə kitabdan seçdiyim uğursuzluğun səbəbləri tərəfimdən sizlərə təqdim olunur. :))

1. Arzuolunmayan irsiyyət: Çox az faiz insanlar var ki, beyin qüsurları ilə anadan olurlar. Beləcə, onların əqli qabiliyyətləri uğurlu karyera qurmağa maneçilik törədir.

2. Məqsədin yoxluğu: Heç bir, hətta ən qabiliyyətli və istedadlı insan həyatda müəyyən məqsədi yoxdursa, uğura bel bağlaya bilməz.

3. Ambisiyaların yoxluğu: Şöhrətpərəstlik - güclü stimuldur və əgər sizdə bu keyfiyyət yoxdursa, nəyəsə nail olacağınız böyük sual altındadır.

4. Təhsilin azlığı: Bu maneəni asanlıqla aşmaq mümkündür ( və aşılmalıdır da!..)

5. Şəxsi intizamın çatışmazlığı: Әgər özünüzü ələ almağı bacarmırsınızsa, bunu sizin əvəzinizdə başqaları edəcək.

6. Sağlamlıq: Әgər xəstəsinizsə heç bir uğur, heç bir pul sizi sevindirməyəcək.

7. Çətin uşaqlıq: "Әgər qələmi əyri basdırsanız, ondan düz ağac bitməyəcək"

8. Ləngitmə: Bu uğursuzluğun ən geniş yayılmış səbəblərindən biridir.

9. İnadkarlığın azlığı: Әvvəldə hər kəs enerji və nikbinliklə silahlanır, lakin çoxları ilk uğursuzluql qarşılaşan kimi əllərini işdən soyutmağa meyillidirlər.

10. Aravuran xasiyyət: Uğur yalnız başqaları ilə dil tapmağı bacaran insanları izləyir. Pis xasiyyətli birisi ilə əməkdaşlıq etmək çətin məsələdir.

11. Seksual xoşagəlimliliyin azlığı, ya da onu idarə edə bilməmək: Seksual enerjinin transformasiyası, ya da Sublimasiya - istənilən məqsəd üçün istifadə edilə biləcək güclü hərəkətvericidir.

12. Azart və yüngül yolla pul əldə etmək arzusu: Oyuna ehtiras və çoxlu pul qazanmaq həvəsi milyonlarla insanı faciəli vəziyyətə salıb.

13. Qətiyyətsizlik: Qətiyyətsizlik və ləngitmə - eyni bağın məhsuludur. Әgər birisi işlərini "arxa yeşiyə" atırsa, deməli, o qətiyyətsizdir.

14. Qorxu: İnsanları tez-tez irəliləməyə qoymayan amillərdən biri də qorxudur.

15. Uğursuz nigah: Әrlə- arvad arasındakı münasibət insanın sosial həytüatında güclü iz buraxır və karyerasına mənfi təsir göstərir.

16. Həddən ziyadə ehtiyatlılıq: İstənilən işdə riskdən bir pay olmalıdır.

17. Biznes üzrə partnyorları və ya əməkdaşları düzgün seçməmək:

18. Mövhumat və yalnış fikir:

19. Ürəyincə olmayan iş: Heç kəs istəmədiyi işdə müvəffəqiyyət qazana bilməz.

20. Fikrini bir yöndə cəmləyə bilməmək:

21. Öz xərclərinizə nəzarət edə bilməmək:

22. Ruh yüksəkliyinin azlığı: Әgər öz işinizdə maraqlımolmayacaqsınızsa başqasını cəlb edə bilməyəcəksiniz.

23. Səbirsizlik: Bu xüsusiyyət insanın inkişafdan dayandığına işarə edir.

24. Nəfsini saxlamamaq: Acgözlülük, alkoqolizm, narkomanlıq, seksual əxlaqsızlıq insanın mahiyyətini yeyir.

25. Әməkdaşlıq edə bilməmək: Tək əldən səs çıxmaz.

26. Qazanılmamış sərvət: Bu var-dövləti özü qazanmayan şəxslərə aiddir.( məsələn, varlı valideynin varisləri)

27. Fırıldaqçılıq:

28. Lovğalıq və şöhrətpərəstlik:

29. Faktlar əvəzinə ehtimallar: Məlumatı toplamaq və faktları analiz etməyə tənbəllik göstərmək müvəffəqiyyətsizliyə gətirib çıxarır.

30. İlkin kapitalın yoxluğu: Әgər öz şəxsi biznesinizi açmaq üçün lazımi qədər kapitalınız yoxdursa, bir müddət başqa sahibkara işləyə bilərsiniz.

The Theory of Everything

Mütləq izləməliyəm dediyim amma izləmək üçün fürsət tapmadığım film olan "The Theory of Everything" ilə qarşınızdayam. :) 

Әvvəla niyə bu filmi bu qədər ertələdim deyə özümdən soruşuram. Razıyam filmlər haqqında geniş dünyagörüşüm olmaya bilər  amma belə gözəl bir filmi ertələmək ayrı bir üzücü durumdu mənim üçün... Hər nəysə, sonunda izlədim və düşünürəm ki, önəmli olan da budu. :))

Film haqqında fikir versin deyə öncə mövzusundan başlayım. Film məhşur bir fizik olan Stephen Hawking və onun həyat yoldaşı Jane ilə olan yaşamından bəhs edir. Tələbə olarkən zəkasıyla professorun diqqətini çəkən Stephen Hawking qara dəliklər və dünyanın yaranması ilə bağlı ortaya qoyduğu teoremi və kitabıyla elm həyatına addım atmağı bacarır. Eyni zamanda həyat yoldaşı olan Jane ilə burada tanış olur. Hər şey çox gözəl gedərkən Stephen Hawking bir xəstəlik keçirir və motor neyronlarının işləmədiyini, bunun da ciddi nəticələrə səbəb olacağını öyrənir. Artıq Hawking'in həyatı çətin bir dönəmə girir. Bütün çətinliklərə rəğmən Stephen Hawking çalışmağa davam edir. Xəstə olarkən belə öz teoremi üzərində çalışır, yanlışlarını düzəldir. Amma əsas məqsədi  filmdə "Her Şeyin Teorisi olaraq bəhs olunan bir denklemi tapmaqdır. Bu denklemi taparsa yaşamdakı hər şeyin təməl dayanağını tapmış olacaq və bilinməyənləri açıqlamış olacaqdır..

Film haqqında mənim düşüncələrimə gəlsək... Şübhəsiz ki,  izlədiyim ən yaxşı filmlərdən biri idi.. Həm duyğusal səhnələriylə həm də zarafatcıl dialoqlarıyla məni həm güldürdü həm də hüzünləndirdi. Bəzən də təəccübləndirdi. İki saatın necə keçdiyini anlamadım. Filmdən sonra boşluğa atılmış, ruhu çəkilmiş bir insana çevrilmişdim. Film ağlımdan çıxmır.. Özəlliklə də son səhnələr hələ də gözlərimin önündədi. 

Nəticə olaraq mən bu filmə BA-YIL-DIM. Tapacağım bir qüsur belə yoxdu filmdə. Hər şey o qədər real idi ki... Xəstəlik müddəti, yıxılma səhnəsi və daha bir çox səhnə.. Әgər Stephen Hawking'ə qarşı marağınız varsa ya da araşdırdığınızda marağınıza səbəb olubsa bu filmi mütləq izləməlisiniz.. Çünki bu film mənə çox şey qatdı, çox şey öyrəndim. Sizin də bu iki saatın sonunda çox şey qazanacağınıza əminəm. Bəlkə dünyaya, yaşama olan baxış bucağınız belə dəyişə bilər..

 Uzun sözün qısası film izləmək istəsəz bu film ağlınız bir küncündə dursun. :) 

Sabahattin Ali - Xəz Paltolu Madonna

Demək olar ki, bir çox kitab mağazasında ən çox satılanlar siyahısında olan "Kürk Mantolu Madonna" kitabı məncə sizin də diqqətinizi çəkməmiş deyildir... Kitabı uzun zamandır oxumaq istəyirdim. Amma hər dəfə başqa kitablar sıraya girdiyindən bu kitab hər zaman unudulurdu. Robin Sharmanın kitabı bitdikdən sonra "görəsən hansı kitabı oxuyum" deyə düşünürdüm ki, bu kitabı oxumağa qərar verdim. Doğrudur, "Ferrarisini satmış rahib" kitabından sonra "Kürk mantolu madonnaya" keçişim, bir az sərt oldu..)) Çünki hər iki kitab həm janr, həm də yazarların düşüncəsi baxımından çox fərqlidir. Amma olsun.. Mən yenə də çox sevdim.. Nəysə sözü çox uzatmadan kitab haqqında bir az məlumat verim.. :) 

Kitabdakı əsas hadisələr, baş qəhrəmanın bir rəsm sərgisində "Kürk Mantolu Madonna" isimli tabloya heyran olması ilə başlayır.  Kitabımızın qəhrəmanları Maria Puder ve Raif Beydi. Raif bəy içinə qapanıq və ətrafında baş verən hadisələrlə bütün bağını qoparmış bir bəydir.  Hansi ki, öz içində yaşayan səssiz tiplər var ha, baxın Raif Efendi eynən bu şəkildə bir xarakterə sahib insandı. Maria Puder isə kişilərlə arası heç bir zaman yaxşı olamamış, onlara çox güvənməyən, azadlığına düşkün bir qadındır. Kitabda bu ikili arasında olan münasibət anladılır.. 

Mütləq oxunması vacib olan bir kitab deyə yərlərə, göylərə sığdırılmayan bu kitab həqiqətən haqqında deyilən bütün təriflərə layiqdir. Mən kitabı çox bəyənərək oxudum. Ancaq kitabın ilk bölümlərində Raif bəyin bu içinə qapanıqlığı və hər şeydən çəkinməsi bəzən həqiqətən əsəblərimi pozdu :)

Hər insanın bir hekayəsi vardır kimisi xoşbəxt sonla bitir, kimisi hüzünlə...Raif bəyin hekayəsi sizi çox təəccübləndirsə də hekayənin sonunu öyrənmək üçün bir nəfəsdə əlfəcinə belə ehtiyac duymadan oxumağa davam edəcəksiniz. 

Kitabı oxuduqdan sonra susqun olan insanların həyatları daha çox marağıma səbəb oldu. Daha əvvəllər bilməzdim susan hər insanın qiymətli hekayəsinin ola biləcəyini... İndi daha diqqətliyəm ətrafımdakı hər kəsə qarşı.. 

Ferrarisini satmış rahib-R.Şarma

Yaşamımın sıxıntılı bir dönəmində, bir dostumun məsləhəti ilə, mənə pozitiv enerji verən bir kitab oxudum.. Bu Robin Sharma’nın "Ferrarisini Satan Bilge"  kitabıdır.

Kitab; 2005 ci ildə nəşr olunmuş və 199 səhifədən ibarətdir. 40 yaşındakı yazar Robin Sharma’nın bu kitabdan əlavə liderlik və şəxsi inkişaf mövzusanda 7 kitabı var.. :) Eyni zamanda hüquqşünas olan Sharma, liderlik və idarəetmə sahəsində təhsil verən beynəlxalq liderlik şirkətinə rəhbərlik edir.. 

Kitabda canlı, yaradıcı və doyurucu bir yaşam üçün əqli, fiziki və ruhsal çalışmalara dair çox dəyərli məlumatlar verilir. 

Kitabda Ferrarisini satan rahib olaraq anladılan Julian, ölkənin ən tanınmış hüquqşünasıdır. Çox insanın xəyal edə biləcəyi hər şeyi əldə etmişdir; şöhrəti, milyon dollarlıq bank hesabları, yaşadığı şəhərin ən bahalı yerində möhtəşəm bir malikanəsi, tropik bir adası və ferrari marka avtomobili var.

Julian 18 saat çalışan, ailə əlaqələri pozulmuş, 50 yaşı olmasına rəğmən daha yaşlı görünən biridir. Bir məhkəmə əsnasında infarkt keçirdikdən sonra Hindistana səyahət etmək qərarına gəlir. Buna görə işinə son verir, malikanəsini, adasını, hətta çox sevdiyi Ferrari’sini belə satır.

Üç il sonra əqli və fiziki cəhətdən inanılmaz bir dəyişim keçirən geri dönən Julian; Himalayaların ətəklərindəki Sivana “aydınlanma vahası”nda yaşayan Hind yogilərdən öyrəndiyi “aydınlanmış yaşamın qədim sirlərini" bütün kitab boyunca ən yaxın dostu ilə paylaşır.

Kitabda oxuyucuya verilmək istənən ana düşüncə; həyatımızda maddi dəyərləri ön planda tutaraq əslində bizim üçün önəmli olan mənəvi dəyərlərin ,ailəmizin, sevdiklərimizin dəyərini bilərək anı yaşamaqdır.. 

Gerçək dünyadakı BİZLӘR yaşamı dolu dolu yaşamaq üçün ikinci bir şansa sahib deyilik. Ona görə, bugün çox gec olmadan gözlərimizi açaraq bizə verilən şansı doya doya istifadə etməliyik. Yaşamımıza məna qatan insanlara daha çox zaman ayırmalıyıq. Hər anımızı özəl yaşamalıyıq. Uzun sözün qısası kitabda deyildiyi kimi ruhumuzu canlandırmalı və onunla maraqlanmalıyıq... Bu, aydınlanmaya gedən yoldur…

Bozun əlli çaları

"Bozun əlli çaları" kitabını oxuduqdan sonra filmini də izləyərək vüsala çatdım. :)) Filmi üst-üstə iki dəfə izləmişəm. Yaxşı ki, elə etmişəm.. Çünki filmdə hadisələr o qədər sürətlə olub bitir ki, ikinci seansda filmi izlediyimi ancaq qəbul edə bildim. Hələ də qarışıq duyğular içərisindəyəm, o səbəblə film haqqındakı düşüncələrimdə qeyri-müəyyən ifadələr oxuya bilərsiniz..

İlk olaraq filmi izləməyənlər və izləməyi düşünənlər üçün bir XӘBӘRDARLIQ etmək istəyirəm, "Kitabı oxumadan, filmi izləməyin məncə" .. Çünki anlam verə bilməyəcəyiniz səhnələr, qaçırdığınız dialoqlar olacaq. Bir kitabsevər olaraq onlardan məhrum qalmağınızı istəmərəm. :)

Filmi izləmədən öncə film haqqında heç iç açıcı fikirlər oxumamışdım. Hətta çox insan tərəfindən bəyənilməmişdi. Düzdü ümumilikdə götürdükdə filmi bəyəndim amma bir yanı ilə də xəyal qırıqlığı yaşatdı mənə. Mənim əlli tonuma çox uyğun olmadı bu film. Bozun əlli çalarını oxumayıb sağdan soldan fikir sahibi olan çox insan var. Ona görə ilk başda düşünmüşdüm ki, heç deyilsə bu filmlə niyə kitabın bu qədər sevildiyi anlaşılar. Amma filmdən sonra yanıldığımı gördüm..

Film kitabı oxuyanlar üçün çəkilib. Mənim gülərək izlədiyim səhnələri kitabı oxumayanlar heç bir şey anlamadan izləyirdi. Duyğu baxımından boşluqda qalan səhnələr vardı. Səbəbi də olması vacib olan səhnələrin olmaması idi. Düzdü dəyişikliklər vardı. Başa düşürəm bu normaldı.  Amma belə də olmamalıydı. Məsələn Christian' ın ailesi ilə tanışma yeməyinə getmədən öncə Christian Ana' ya, "Ehtiyacın olan hər şeyi aldın mı?" deyə soruşub gülürdü. Baxın bu səhnəni kitabı oxumayanların anlamış olması im-kan-sız-dır! Amma əminəm ki, mənim kimi kitabı oxumuş olanlar isə bu səhnədə gülmüşlərdir..

Bu mənfiliklərdən əlavə müsbət yönlərindən danışacaq olsam film musiqilərinə aşiq olmuşam. Filmi izlədiyimdən bəri əlaqəsiz bir şəkildə Annie Lennox'ın "I Put A Spell On You" mahnısını dinləyirəm, çox gözəldi! Bundan əlavə aktyorlar kitabın qəhrəmanlarına çox uyğun gəlir. Özəlliklə Anastasia rolunu canlandıran Dakota Johnson.. Onsuz ki, Jamie Dornan seçildiyi andan etibarən qəlbimi fəth etmişdi. :)

Film haqqındakı düşüncələrim bu şəkildədir. Kitabı oxumayıb bəyənən və bəyənməyənlərdə ola bilər. Aranızda fərqli düşünənlər varsa fikirlərinizi oxumaq istəyərəm. :)

Now is Good

Salam dostlar, bugün bir az ürəyim sıxıldığı üçün blogda paylaşacaq bir şeylər axtardım. Sonra, aylar öncə bir dostumun tövsiyəsi ilə izlədiyim Now is Good filmi ilə bağlı düşüncələrimi paylaşmaq ağlıma gəldi.. İlk olarak filmin senarisinin Jenny Downham'ın 'Before I Die' kitabından götürüldüyünü qeyd edim. Bəlkə aranızda ilk olaraq kitabı oxumaq istəyənlər oldu. :) 

Mövzusu

Tessa Scott gördüyü 4 illik kemoterapiya müalicəsindən uğur əldə etmədiyi üçün qalan zamanını ən yaxşı şəkildə keçirə bilmək üçün,  ümumi müayinə xaricində xəstəxana ilə əlaqəsini tamamilə kəsir.

İndi qalan zamanını ən yaxşı şəkildə dəyərləndirməli və ölmədən öncə etmək istədiyi hər şeyi həyata keçirməlidir.

Filmə ilk başlayanda mövzusu haqqında heç bir fikrim olmadığı üçün "bütün film belə gedəcəksə izləməyə dəyməz" deyə düşünmüşdüm. Halbuki heç əlaqəsi yox imiş! Filmin sonunda gözyaşları içərisindəydim. Mövzu bu tip filmlər və kitaplar olanda inanılmaz sulugöz oluram. Sonra "yox mən heç ağlamadım, yox çox böyüdürsən falan deyə gəlməyin üstümə. Xasiyyət məsələsidi... :)

Filmdə məni duyğulandıran çox səhnə vardı, amma bunlardan birini sizinlə paylaşmasam içim heç cür rahat etməz. Tessanın kiçik qardaşının, ailədəki hər kəs oturub bir şeylər yeyərkən sanki bacısı gəzməyə gedəcəkmiş kimi öləcəyindən bəhs etməsi və ardından arsız arsız "bacım öləndən sonra otağına mən keçə bilərəm mi" demesi məni inanılmaz dərəcədə duyğulandırmışdı.

Nəticə olaraq deyəcəyim odur ki,  romantik-dram-trajedi filan sevirsinizsə bu filmi mütləq izləyin. "Aynı Yıldızın Altında"  nı sevirsinizsə də izləyə bilərsiniz, çünki 'bir az ' bənzəyirlər. :) Nəysə mənim ürəyimin sıxılmağı keçdi, ona görə burada bitirə bilərəm yazımı..) Bir sonraki yazıda görüşənədək.. :) <3

Oğlan Olaraq Dünyaya Gəlmiş Olsaydım

Xərçəng bürcü qadınının özəlliklərində ən böyük peşmanlıqlarının "qadın olaraq" dünyaya gəlmiş olması ilə bağlı bir şey oxumuşdum.. Düşünürəm görəsən haqlıdırlarmı?..

Oğlan Olsam Edəcəyim 4 Şey:

-Birini bəyənsəm ya da nə bilim aşiq olsam filan söhbəti çox uzatmazdım o dəqiqə həmin xanıma onu bəyəndiyimi deyərdim.. :)

-Təhsilin, işin, pulun, fiziki görüntünün və sosial statusun bir oğlanın həyatında çox önəmli olduğunu anlayar və bunlara nail olmaq üçün həyatım boyu mübarizə aparardım..

-Mütləq bir musiqi aləti çalmağı öyrənərdim..

-Ayaqlarım və qollarım tüklü olaraq rahatca gəzmənin keyfini çıxarardım..

Oğlan Olsam Etməyəcəyim 4 Şey:

-Maşın sürərkən rol arxasında burnumu qarışdırmaz, restoranda yaxud hər hansı bir kafedə çöp ilə dişimi təmizləməz, yolda gəzərkən cinsiyyət orqanımla oynamazdım..

-Oğlan dostlarımla sulu sulu öpüşüb-görüşməzdim.

-Bir oğlan olaraq həyatımdakı bütün qadınlara əsla pis davranmazdım..

-Namusluyam havalarında gəzib, gündə 5 qızla görüşüb, həftədə 3 qızla yatağa girməzdim..

Mən uşaq olanda...

Salam dostlar Necəsiz?.. Valla mən bugün mağazaya gedərkən bir firmanın bayrağının küləkdə çıxartdığı səsi, uşaqkən parkda yelləncəkdə yellənərkən çıxan səsə bənzədib uşaqlığına dönən biri kimiyəm. Nə dəcəlliklər, nə axmaqlıqlar etmişəmsə hamısı tək tək gözümün önündən keçdi getdi bir anda. Mən də bütün bunları yazıya töküb ölümsüzləşdirmək istədim. Sabah bir gün uşaqlarım olsa, bunları etsə söz verirəm burdan onlara, inanın uşaqlar, heç əsəbləşmərəm sizə. Bu da maddələr halında uşaqlığım.. :)

*Böyük bir torbanı ala bildiyi qədər su ilə doldurub balkondan aşağı atmaq və səbirsizliklə axşam 5dən sonra döyülməyini gözləmək.

*Şüşə masanı dişləmək.

*Qarşıdan qarşıya keçərkən həmişə insanların ən sağında durmaq. birdən maşın qəza edərsə ilk öncə onları vursun deyə. :))

*Barmağımın ucunu qələmbiçənlə soymağa çalışmaq. Әslində bu psixliyin əlaməti də ola bilər..)

*Burnuma noxud soxmağım və sonrasında xəstəxanalıq olmağım.

*Küçəyə çıxmağa icazə verməyən anama inad balkonun dəmirlərinin arasına başımı soxub məhəllədəki uşaqları izləmək və başımı ordan çıxara bilməyib dəqiqələrcə ağlıyıb bütün məhəlləni səfərbər etmək.

*Әt yada balıq yedikdən sonra pişiyə barmaqlarımı yalatmaq.

*Barmağımın ucuna adikalon tökdükdən sonra kibritlə yandırıb qısa bir müddət yanan barmağa sahib olmaq.

*Evdəkilər kitab yaxud qəzet oxuyərkən kitabın ortasına qaçaraq yumruq keçirmək.

 Daha nələr nələəərrrr

Gerizəkalı falandım ama xoşbəxt idim!!

Blog yazmaq gözəldir..

Demək olar ki, bir neçə aydır fərqli bloqlarda  paylaşımlar edirəm, müəyyən mövzu ilə bağlı fikirlərimi bölüşürəm. Və bunu sevərək edirəm. Bir işi sevməsən niyə edəsən ki?  deyil mi?..  Nəticədə zorlayan yoxdu..) Zorla yazan var mı görəsən?. Yoxdur hər halda.:P Varsa tez bir zamanda bu işləri buraxsın məncə..) Məsələn mən çox zövq alıram hər nə qədər çox zaman ayıramasam da ... blog oxumağı da çox sevirəm. Anlayacağınız blog yazmaq gözəldi..) Təbii ki, səbəbləri var.. :P Blog yazmaq "niyə gözəldir?.."  deyə özümdən soruşdum və sualı özüm də cavablandırdım. Bununla da Şizofreniyaya ilk adımımı atdım.. :P

Blog yazmaq niyə gözəldir sevgili Aysel? - Öhömm:

- Hər insan başqalarıyla bir şeylər paylaşmaq isteyir. Gördüyü, oxuduğu, izlədiyi fərqli bir şeyi paylaşmaq xoşbəxtlik verir insan övladına.. :)  Kimisi bunu fərqli yollarla edər. Amma mən blog yazaraq həll edirəm bunu. Blog ilə paylaşma ehtiyacımı qarşılayıram. Yaşam paylaşdıqca gözəldir. Blog paylaşmaqdır.

- İnsanlar yazdıqlarının oxunmasını istər.  Әvvəllər var idi o gizli gündəliklər filan... Yaxşı bunu sıradan bir insan necə bacaracaq?.. Bir qəzetdə yazar deyil, hansısa bir sayt açmaq üçün yetərincə büdcəsi yoxdu..)) Bunun üçün asanı var.. blog açar..:) Düşüncələrini, anlatmaq istediyi bir hadisəni, bir tv serialını belə blogu vasitasiylə azda olsa bir topluluğa eşitdirməyi bacarır. Kiçikdə olsa o an xoşbəxtlik verir o blogu yazan insana. Bəlkə də bəziləri heç əhəmiyyət verməz amma o yazar, birileri də mütləq oxuyar. Oxunmaq gözəldir, blog gözəldir :)

- Fərqli düşüncələr ilə qarşılaşarsan blog yazaraq. Normal həyatında ətrafında adətən sənin kimi düşünən insanlar olur. Amma blog elə deyil. Bir mozaykadı. Hər cür insan var..) Bu baxımdan yararlıdır. Amma görə bilənə, faydalana bilənə təbii ki..  Gözəldir gözəldir..

- Yazdıqlarına gələn şərhləri oxumağı, "..aaa  mən də belə düşünürəm" deyənləri görməyi çox sevirəm. O şərhlər blog yazmağı daha da gözəl edir.. :)

- Son olaraq bilirsən mi, blog yazmaq niyə gözəldir?.. Çünki mən yazıram. Mən!! :) Mən yazdığım şey gözəl olmayacaq mı? :))

Blog baldan tatlıdı..))

Marilyn Monroe - Və Tanrı Qadını Yaratdı!...

Marilyn mənim üçün çox özəl bir qadındır. Məhz buna görə onun həyatı haqqında sənədli film izləməyi çox istəyirdim. Film saytlarında nə zaman bioqrafi kateqoriyasına gəlsəm, "görəsən bu dəfə izləsəm mi" dediyim bir filmdi. Amma heç cür qismət olmamışdı. Qismət bugünəymiş... :)

"Sevgili Marilyn" filmini izlədikdən sonra Marilyn heyranlığım daha çox artdı. Mövzu Marilyn kimi görünə bilər ama hamımız özümüzə aid bir şeylər tapa bilərik onun həyatında. Çətin keçən uşaqlıq, travmalar, özünü xilas etmə çabası və s.. Marilyn Monroe ismi tələffüz edildiyində çoxumuzun ağlına bu məşhur şəkli və bəyaz paltarı gəlir. Qeyd edim ki, bu paltarı Marilyn Monroe 1955 ildə çəkildiyi “The Seven Year Itch” filmində geyinmişdi.

Şəkillərinə baxarkən hər zaman iki şey diqqətimi çəkir; seksiliyi və hüzünlü baxışları. Bir tərəfi təhrikedici olan bu qadının digər tərəfi uşaqlığında başına gələn acı hadisələri yansıdır. Bəlkə də bu səbəbdən bir çox qadının idealı, bir çox insanın xəyallarının qadınıdır...O kədərli olduğu zamanlarda belə necə xoşbəxt olunacağını bilən bir qadındı. Və bilirsiniz bu çox önəmli bir bilgidir. Әslində nə qədər təbii , çalışqan və ağıllı bir qadındı. Sadəcə uşaqlığının hüznü həmişə içində idi. Həyatı boyunca sadəcə sevilmək istədi və bunu dilə gətirməkdən heç çəkinmədi.  “İyi biriyim ama melek değilim. Günaha girdiğim olur ama şeytan değilim. Ben yalnızca bu koskoca dünyada sevecek birilerini arayan küçük bir kızım” deyərək sevgiyə aclığını açıq-aydın vurğulamışdı.

Həyatı boyunca mübarizə aparıb, hər şeyi əldə etdikdən sonra kariyerasının zirvəsində aramızdan öz istəyi ilə ayrılan ( ki, mənim buna heç inanmağım gəlmir ) Monroe ağıllarda o bəyaz, uçuşan paltarının içində bizlərə gülümsəyərkən qalacaq.

"Sevgili Marilyn" filmini mən çox bəyənərək izlədim. " Görəsən izləsəm mi?.." deyə bu yazını oxuyursunuzsa heç tərəddüt etməyin deyərəm..

Özgecan Aslan - Sen de anlat..

Sən də danış deyirlər.. Hansı birini danışım?.. İlk olduğunda doqquz yaşındaydım.. Ya da 10. Bəlkə də səkkiz.. Әmin deyiləm.. Nə zaman mənə yaxınlaşsa, nə zaman məni tək tutsa, toxunurdu mənə.. Oxşarmış kimi.. Deyilmiş kimi.. Әmin ola bilməzdim. Mənalandıra bilmədiyim bir tərslik var idi, adını qoya bilməzdim həmin yaşlarda..

Heç kimin olmadığı avtobus dayanacağında tək başına gözləyərkən, dayanacağa gələn qadınla göz-gözə gəlib gülümsəmək, bir-birindən güc almaq. Yay olsa belə gecə küçəyə çıxarkən kapşonlu jaket geyinib, oğlan kimi yeriyərək diqqət çəkməməyə çalışmaq.. Ayaq səsləri eşidən kimi yalandan telefonu götürüb olmayan qardaşınla danışmaq, atanla haradasa yalandan görüş planlamaq.. Gülürəm ağlanacaq bu halımıza..

Bundan 1 qram az deyil çoxumuzun yaşadığı.. İndiyə qədər susmağımızın tək səbəbi utandığımızdandır.. Onsuz  hamımız danışmağa başlasaq bəlkə sizdə utanarsınız.. Siz daha çox nifrət edərsiniz həmcinslərinizə ...

Sən bütün bədən xətlərini ortaya çıxaran paltarlar geyindiyində, gözəl qoxan etirlər istifadə etdiyində, qəhqəhələr atdığında, içkili gəzdiyində, dostlarınla əyləndiyində heç kim olmayan bir küçədə tək başına gəzdiyində ... Mən sənə hücum edirəm mi? Söz atıram mı? Təcavüz edirəm mi?.. Hər hansı bir narahatlıq verirəm mi sənə? Bütün səmimiyyətimlə soruşuram.. Niyə eyni dünyanı paylaşarkən eyni haqları paylaşa bilmirik? Sanırsan ki, mənim çox bəyəndiyim və ya arzuladığım adamlar olmur mu?..

Beynəlxalq Kitab Bağışlama Günü

2011 ci ildə Amerika'nın Minessota əyalətində yaşayan 6 yaşındakı Jack Broadmoore adlı kiçik bir kitap qurdu, "Kitap Vermə Günü" adlı bir bayram uydurmuşdur. Bütün dostlarını və ailə üzvlərini də bu bayramda bir birləriylə kitab dəyişdirməyə məcbur etmişdir. Tam 1 il sonra 2012 ildə Jack'in anası Amy Broadmoore, uşaq kitabları blog'unda bütün kitabsevərləri, uşaqlara kitab hədiyyə edərək "Kitab Vermə Günü"nü qeyd etməyə dəvət etmişdir.

2013 ilində də Cənubi Afrika'dan Brazilya'ya, Singapur'dan İngiltərə'yə, Hindistan'dan Yeni Zellandiyaya'ya qədər çox fərqli ölkədən blogger'lar birlikdə hərəkət edərək insanları, o günü "uşaqlara kitab vermə günü" olaraq qeyd etməyə çağırmışlar. Deməli o gündən bəri dünyanın bir çox ölkəsində 14 Fevral "Dövlətlərarası Kitab Vermə Günü" olaraq qeyd olunmağa başlamışdır.

Hələki bizim ölkəmizdə çox geniş olaraq qeyd olunmasa da, uşaqlar üçün faydalı bu işə necə daxil ola biləcəyimizə bir baxaq...
İlk olaraq evdə oxuduğumuz və bir daha oxumayacağımızı düşündüyümüz kitablarımızı ayıraq.
Әtrafımızdakı kitablarla maraqlanan insanlara bu kitabları verək.
Bir uşağa kitab alaq.
Dostlarımızla kitablarımızı dəyişək..
Universitetdə, məktəbdə, məhəlləmizdə kitab dəyişmə günü hazırlayaq.
Kitablarımızı kitabxanaya, uşaq evlərinə, xəstəxanalara, və ya kitab kampaniyalarına bağışlayaq.
Uzun səyahətlər zamanı oxuyub bitirdiyimiz kitabları avtovağzallara, havalimanlarına, və ya başqa yerlərə qoyaq..

Harper Lee - Bülbülü Öldürmək

Bu dəfə yazıma bir etirafla başlayım.Hər daim "entelim de entelim" deyə keçinən mən, kitabsevərlər qrupu tərəfindən Bülbülü Öldürmək yenidən nəşr olunan zaman 'Allah Allah, niyə mən daha əvvəl heç eşitməmişəm ki bunu' deyə təccüblənmişdim. Amma daha sonra gedib də nədir, nə deyildir deyə elə də araşdırmamışdım açıqcası. Sonra  irəliləyən zamanlarda bir şəkildə fərqinə vardım ki,  (necə olduğunu indi xatırlamadım) Bülbülü Öldürmək kitabını əldə edib oxumalıyam..))

Kitab haqqındakı şərhimə keçmədən əvvəl bir şey söyləyim : Kitabın orijinal adı "To Kill A Mockingbird"-dir. Mockingbird'ün mənası isə bülbül deyil "alaycı quş"deməkdir. Həmin quş haqqında wikipediadan axtarıb ətraflı oxuya bilərsiz..) Kitabın tərcüməsinə aldanıb da yanlış bir şey öyrənməyinizi istəmərəm. Kitabın orijinal adının belə qətlə yetirilməsinə ürəyim əl vermədi çünki bu ad kitabın açar nöqtələrindən biridir. Buna görə dedim ki, belə qısa bir məlumatlandırma edim. Yenə də "Shoot all the blue jays you want, if you can hit 'em, but remember it's a sin to kill a mockingbird." deyə bu statı azərbaycanca səsli söyləyincə bülbül yerinə "alaycı quş" demək elə də gözəl gəlmir qulağa doğruya doğru. ;) 

Bu kitab əslində çox da mən burada izah edim siz də gedib bir oxuyun tərzində möhtəşəm bir kitab deyil. (təbii ki, mənə görə) Bəlkə də kitabda olan dərinliyi mən anlaya bilmədim. 

Kitab Cin Luize isimli kiçik bir qızın dili ilə yazılmış və əslində yazarı Harper Lee'nin 1936 ilində yaşadığı bir hadisədən ilhamlanmışdır. Bu arada Harper Lee bir qadındır, adına aldanıb da kişi sanmayın. :)) Bu səhvi mən etdim siz etməyin! Hadisələr kiçik bir qızın gözündən anladıldığı üçün biraz sadədir. Vəkil Atticus'un kiçik qızı Cin və ondan biraz böyük oğlu Cim'in uşaqlıq oyunları, yay tətilləri, sirli qonşularına qarşı duyduqları maraq...Bu şəkilde bir uşaq kitabıdır, hətta sirli qonşunun işin içinə girməsi ilə uşaq-qorxu kitabı kimi başlıyır. Kitab iki qismə ayrılmış kimidir, ilk bölümündə Cin ilə qardaşı Cim'in məhələlərindəki Boo Radley adında evindən heç çıxmayan bir adam ilə bağlı maraqlarını, düşüncələrini oxuyursunuz. İkinci qisimsə, hə baxın burası artıq bir az maraqlıdır. Bu bölümdə ataları Atticus Finch'in vəkilliyini üstləndiyi məsum bir zəncinin məhkəmə prosesi boyunca yaşadıqlarına şahid olursunuz. 

Bu kitabda bir uşağın tərbiyəsinə, başqalarının dediklərinə əhəmiyyət verməyən sonuna qədər öz inandıqlarını həyatının fəlsəfəsi olaraq müəyyənləşdirən bir adamın mübarizəsinə, insanların ədalətsizliyinə şahid olursunuz. Bəlkə bir uşağın ağzından yazıldığı üçün kitabın məsum bir terefi var amma belə  düşününcə kitabı sevmədiyimin fərqinə varıram..) 

Khaled Hosseini - Uçurtma Avcısı

Әslində bu kitabı yeni oxumamışam; hətta üstündən təxminən 8 ay keçib. Amma nə zaman oturub bunun haqqında iki sətir yazım desəm, bacara bilmədim, əlim getmədi düymələrə.. Bu kitabı sevirəm amma sadəcə tək bir dəfə oxumaq şərtiylə; oxuduğum gündən bəri bir daha baxa bilməmişəm bu kitaba, hər gördüyümdə üzümü çevirmişəm.. Sadəcə “Uçurtma Avcısı” gözəl və acı bir kitabdır deyən quru bir şərhlə üstünü örtməyi daha uyğun görmüşəm. Bu kitabı oxuduğum axşamı, çox yaxşı xatırlayıram bütün gecə yatağımın içində dönüb durmuş, pis-pis yuxular görmüşdüm. Vicdanım o qədər narahat olmuşdu ki, bir ara “kaşki oxumasaydım” belə demişdim..

Bu kitab iki dostun hekayəsini izah edir..; Әfqanıstan’ın Ruslar tərəfindən işğal edilmədiyi dövrlərdə doğulub böyümüş, birlikdə “qardaş” olmuş iki dost. Biri Әmir; şəhərin öndə gələn zənginlərindən birinin oğlu, digəri isə Həsən; onların xidmətçilərinin oğlu.. Aralarında belə bir fərq olmasına rəğmən, birlikdə böyüyüblər və hər şeyi birlikdə edirlər..

Həsən, Әmir’ə çox bağlıdı; onun üçün hər şeyi edə biləcək bir bağlılıq var onun içində. Amma təəsüf ki, bu iki dostun gözəl keçən uşaqlıq illəri, kitabın böyük bir bölümünü əhatə etmir; ayrılan yolları müharibə ilə birlikdə daha çox dərinləşir. Әmir və atası ölkəni tərk edərək Amerika’ya yerləşir.. İllər sonra Әmir’ə bir xəbər gəlir; “Həsən'in oğlu Talibanlılar’ın əlindədir və o xilas olunmalıdır”.. İndi çox şeyi izah etmədən keçdiyimin fərqindəyəm; amma Әmir üçün güvənli bir ölkədən Taliban idarəsi altındakı təhlükəli bir ölkəyə getməyin; öz həyatı daxil bir çox şeyi riskə atmağın nə demək olduğunu siz təxmin edin.. Amma onun da Həsən'ə  ödənməsi vacib olan bir borcu var..

Kitab, bu hekayə üzərindən bizlərə, əslində tam dibimizdə olan amma gözlərimizi bağlayıb görmək istəmədiyimiz bir  acını göstərir.. Әmir’in gözlərindən, Həsən’in və oğlunun dramından gözəl bir ölkənin petrol uğruna öncə Rus’lar tərəfindən, sonrada onları ölkədən kənarlaşdıraraq idarəni öz əlinə almış Taliban tərəfindən cəhənnəmə çevrilişini; bu müddətdə onlarca məsum insanın əzablarını görürük.. Və bunu izləyən bizlərdə narahat olmuş bir vicdanla oturduğumuz yerdə qıvranıb dururuq.. Anlaşıldığı kimi elə də çox iç açıcı bir kitab deyil, amma bir kərə oxunmuş olmasına rəğmən oxuyan hər kəsin içinə işləyə biləcək bir kitabdır..

Onu da qeyd edim ki, yazar Khaled Hosseini’nin “The Kite Runner” adlı kitabından yola çıxılaraq çəkilmiş bir film belə var.. Yazarın da uşaqlığı Әfqanıstan’da keçmiş,  sonrasında isə ailəsi ilə birlikdə Amerika’ya yerləşmişdir.. Bəlkə də o dövrü izah edərkən Әmir və Həsən üzərindən öz uşaqlığını da izah etmişdir..

Bu kitabla rastlaşdığınız an mütləq oxuyun.. Gec oldu amma sonunda bu kitab haqqında mən də iki sətir bir şey yaza bildim..

Antoine de Saint-Exupery - Küçük Prens

Bir neçə il əvvəl kitab mağazalarından birinin rəfində görmüşdüm bu romanı. O zamanlar sıradan bir uşaq romanı olduğunu düşünmüşdüm, ancaq indi oxuduqdan sonra gördüm ki, həyat haqqında çox dərin mənalar daşıyır. Oxuyarkən səhifələrində suluboya rəsimlərin yer alması, Küçük Prens'in gördüklərini görmək çox gözəldir. Həyatımızın bir neçə saatını başqa bir planet də yaşıyırmışıq kimi hiss verir.

Antoine de Saint-Exupéry tərəfindən New York’da bir otel otağında yazılan "Küçük Prens" yayımlandığı gündən bu yana milyonlarca insanın qəlbini fəth etməyə davam edir.  Küçük Prens’in yaşadıqlarını anlayır, qırğınlıqlarına üzülür, söylədiklərinə haqq veririk. Planetindəki çiçəyi ilə anlaşa bilmədiyi üçün bir az uzaqlaşmağa qərar verən, səyahət zamanı  Dünya’ya da baş çəkən Küçük Prens Sahra Çölü’ndə bir pilotla qarşılaşır. Nəhayət bütün olan bitəni də bu pilot izah edir bizə. Kimdir Küçük Prens, niyə davamlı olaraq suallar verir, çiçəyi ilə niyə anlaşa bilməmişdir, getdiyi digər planetlərdə kimlərlə qarşılaşmışdır və nələr öyrənmişdir? Bu hekayəni dinlərkən Küçük Prens’in yaşadıqları və öyrəndikləri sayəsində həyatımıza təkrar baxırıq və  ‘nə qədər də böyüdüyümüzü” görürük. Küçük Prens’in də dediyi kimi “Büyüklere her şeyi açıklamak gerekir zaten.” (tanıtım yazısından)

Küçük Prens bir uşağın gözüylə böyüklərin qəribə davranışlarını şərh edir. Böyüklərin dünyasına bir də Küçük Prens'in gözündən baxmaq istəyənlər bu kitabı mütləq oxumalıdır. Uşaq kitabı kimi görünsə də, böyüklər üçün bir uşaq kitabıdır. Müəyyən qəliblərə sıxışıb qalmış; içindəki uşağı basdırmış, xəyallarını itirmiş, düşünməyi buraxıb əzbərə yaşayan  biz böyüklərə çox gözəl dərslər verir.

İçimdə bir yerlərdə gizlənmiş uşaq üçün darıxdığım anlarda təkrar oxuyacağım bir kitabım oldu.

Amma kitabı oxuyub bitirdikdən sonra onu bu qədər gec tanıdığım üçün peşman oldum.. Uşaqkən xatirələrimi bəzəsəydi kaşki. Olsun, mən elə də gec olduğunu düşünmürəm. Heç tanış olmaya da bilərdim.

John Green - Aynı Yıldızın Altında

Aynı Yıldızın Altında kitabı, çıxdığı zaman o qədər çox səs gətirmişdi ki, bir çox oxuyucu kitabı ən qısa müddətdə əldə etmişdi. Sonunda mən də kitabı əldə etmək qərarına gəldim amma bir müddət bəzi səbəblərə görə, kitabı oxumağı bir az gözlətdim. Kitabı aldığımda rəfiqələrimin kitab haqqındakı fikirləri ilk olaraq belə oldu: "Biraz da sən ağla." Çox yaxşı rəfiqələrim var sağ olsunlar :3 Hər nə qədər "biraz da sən ağla" sözlərinə inad olaraq ağlamamağa qərar versəm də ağladım. Bəli, o qədər də duyğusuz deyilmişəm.. :)

Әslində mən ağladan filmləri/kitabları, izləyərkən/oxuyarkən gözlərim elədə çox dolmaz. Bu baxımdan Aynı Yıldızın Altında məni ən çox təəccübləndirən kitablardan biri oldu. Kitabı oxuduğum zaman boyunca gözlərim dolu doluydu. Bəzi anlarda isə üzümdə böyük bir gülümsəmə vardı. Kitabdakı qəhrəmanlar nələr hiss etdisə mən də hiss etdim.  Məhz buna görə John Green'in duyğuları oxucuya yansıtma bacarığını ayaqda alqışlayıram.

Kitabın qəhrəmanlarını qurğusundan daha çox sevdim, hamısı o qədər... özləri kimiydi ki. Fəqət özəlliklə Gus'un düşüncələri və dünyaya baxışı məni ovsunladı. Söylədiyi hər kəlimə, hər cümlə içimə işlədi. Kitabı bitirib, kənara qoyduqdan sonra dünyadakı hər şeyə çox fərqli baxdım. Etdiklərimi, düşüncələrimi sorğulamağa başladım. Kitabın təsirindən isə asan çıxa bilmədim.

Amma ən çox John Green'in üslubunu sevdim. Kitabı oxuyarkən çox zaman bütün bu qəhrəmanların, duyğuların və təəccüblü hadisələrin onun qələmindən çıxdığını unutdum.. Qurğusal bir roman oxuduğum halda kitab, olduqca gerçək idi. John Green,  Aynı Yıldızın Altında romanıyla sevimli yazarlarımdan biri oldu ^_^

Son olaraq bu kitab haqqında daha nə qədər gözəl şey söyləyə biləcəyimi bilmirəm amma məncə kompyuteri, telefonu kənara atıb bu kitabı oxumağa qaçmamın görüntüsünü buraya əlavə edə bilsəydim gözəl olardı. ;)

Әgər  kitabı oxumusunuzsa ya da oxumağı düşünürsünüzsə və ya kitab sizə ümümuiyyətlə maraqlı gəlmirsə...  fikirləriniz mənim üçün maraqlı olardı... :)